Het amfitheater van Lecce is in het begin van de twintigste eeuw herontdekt. Niet veel later werd deze archeologische vondst weer helemaal blootgelegd. Nu is er nog en klein stuk te zien van het ooit vijf verdiepingen hoge bouwwerk. Het amfitheater is gebouwd ergens tussen de eerste en tweede eeuw. Toen het af was, konden er 25.000 bezoekers in het amfitheater. Er werden gladiatorengevechten georganiseerd, om de soldaten die in de regio waren gelegerd te vermaken. Na de val van het Romeinse Rijk, verloor het gebouw zijn functie en werden er huizen en andere gebouwen bovenop gebouwd. Nu is het gebouw voor een deel weer in ere hersteld en worden er met regelmaat voorstellingen en concerten gehouden. Het amfitheater is te vinden op het Piazza Sant’Oronzo.
De Chiesa di Sant’Antonio della Piazza, ook wel bekend als de Chiesa San Guiseppe is een zestiende-eeuwse kerk in het historische centrum van Lecce. Oorspronkelijk was er naast een kerk een klooster, maar dat moest in het begin van de negentiende eeuw plaatsmaken voor huizen. In de achttiende werd de kerk vergroot en zijn uiterlijk veranderd. Aan de zijkant van de kerk is nu nog steeds de oude zestiende-eeuwse entree met roosvenster te zien. De kerk heeft de vorm van een Latijns kruis en is omringt door vijf kapellen. Van het originele zestiende-eeuwse meubilair, zijn alleen het koor en het orgel bewaard gebleven. De rest van het interieur is vervangen in de achttiende eeuw. Inclusief het monumentale altaar.
De Dom van Lecce is het belangrijkste en grootste barokke gebouw van de stad. De Dom van Lecce of de cattedrale metropolitana di Santa Maria Assunta, zoals hij ook genoemd wordt, is gebouwd in de twaalfde eeuw, maar heeft sindsdien behoorlijk wat veranderingen ondergaan. De Dom van Lecce is gewijd aan Maria en aan Orontius van Lecce. De eerste bisschop van Lecce, uit de eerste eeuw. Volgens de overleveringen zou hij een leerling van Paulus zijn geweest. Hij werd in het jaar 68 onthoofd, door Romeinse soldaten.
De Dom van Lecce heeft de vorm van een Latijns kruis en is binnen en buiten prachtig versierd met barokke elementen. Deze specifieke stijl wordt ook wel de Lecce barok genoemd. Op de voorgevel staat een standbeeld van Orontius van Lecce. Ook aan de binnenzijde zijn er behoorlijk wat verwijzingen naar deze bisschop te vinden. Zo zien we op het plafond drie schilderijen, die een deel van het leven van Orontius vertellen.
De porta Napoli is een zestiende-eeuwse stadspoort, die onderdeel uitmaakte van de stadsmuren van Lecce. Tegelijkertijd was het een triomfboog, om te vieren dat de Turken uit de regio verdreven waren. De porta Napoli was een van de drie stadspoorten die, toen de ommuring van Lecce nog intact was, toegang verschafte tot de stad. De poort dankt zijn naam aan het feit dat, de poort aan de weg ligt die Lecce met Napels verbindt. In de negentiende eeuw, toen de stadsmuren van Lecce gereconstrueerd werden, verdween de originele functie van de poort. Vanwege zijn schoonheid werd besloten de poort te laten staan, maar de stadsmuur werd een beide zijden van de poort verwijderd.
