Er zijn weinig mensen ter wereld die niet weten wat de Eiffeltoren is, net als dat er weinigen zijn die dit monument niet direct aan de Franse hoofdstad Parijs weten te koppelen. De stalen toren meet maar liefst 324 meter inclusief de televisieantennes (317 zonder). Als je televisietorens niet meerekent is het de hoogste toren van Europa. Op het moment dat de Eiffeltoren klaar was (in het jaar 1889) was het zelfs de hoogste toren ter wereld. Opvallend feit is dat de toren niet ontworpen is door de ingenieur Alexandre Gustav Eiffel, maar door twee medewerkers van zijn bedrijf. Eiffel vond het project in eerste instantie zelfs niet mooi genoeg en te duur om uit te voeren, maar kocht het ontwerp toch van de twee medewerkers en diende het succesvol in bij de gemeente Parijs. Nu, ruim een eeuw later, is de Eiffeltoren hét symbool van Parijs en hebben al meer dan kwart miljard toeristen een bezoek gebracht aan de toren. Dat is exclusief de mensen die wel naar de Eiffeltoren gegaan zijn maar geen kaartje hebben gekocht om omhoog te gaan.

De Eiffeltoren is alle dagen van het jaar te bezoeken. Toegang is mogelijk vanaf 09:00 of 09:30 uur ’s morgens. Afhankelijk van het seizoen is de toren tot rond middernacht toegankelijk. Je hebt drie soorten kaartjes: voor de trap (t/m de 2e verdieping) of met de lift tot en met de tweede verdieping of tot en met de top. Om op en top te genieten van het uitzicht kun je een tafel reserveren in een van de restaurants in de Eiffeltoren.

Wil je er zeker van zijn dat je met de lift naar boven kunt gaan? Regel dan je entreetickets voor de Eiffeltoren op tijd. Voor de drukkere dagen kun je het beste weken van tevoren je kaartjes geregeld hebben.

Parijs dankt een groot deel van haar voorname positie aan de Seine. Deze rivier stroomt dwars door Parijs. Parijs is gesticht op Île de la Cité, een eiland gelegen in de Seine. In de loop der jaren is Parijs uit gaan dijen over de oevers van de Seine en heeft het een groot aantal dorpen opgeslokt. De Seine is tegenwoordig vooral ook een toeristische attractie geworden. Op de rivier vinden een groot aantal rondvaarten plaats die je een mooi beeld geven op de stad.

De Seine biedt ook een fraaie gratis attractie: de zonsondergang. Weinig dingen in Parijs zijn romantischer dan aan de Seine te zitten met je liefste schat, flesje wijn erbij en genieten van de zon die langzaam aan ondergaat.

Het Vogezenplein is het oudste plein van Parijs en volgens sommigen tevens het mooiste plein van Parijs. Place des Vosges ligt in de Marais-wijk. Het plein is tussen 1605 en 1612 gebouwd. Toen heette het nog Place Royale. Centraal op het plein is een publiek park aangelegd. Rondom dit park ligt een openbare weg met daar omheen bijna veertig huizen die wat betreft grotendeels overeenkomen. De rode bakstenen gevels en de arcades zorgen voor een fraai ingetogen uiterlijk. Om zonder enige discussie de titel van het mooiste plein van Parijs in de wacht te spelen zou Place des Vosges eigenlijk autovrij moeten worden. De vele geparkeerde auto’s langs de prachtige huizen zorgen ervoor dat de aandacht van de gevels afgeleid wordt. De betovering wordt als het ware verbroken.

De Basilique du Sacré-Cœur is een basiliek in Parijs. Hij ligt op de heuvel Montmartre in het 18e arrondissement in Parijs en behoort tot de best bezochte bezienswaardigheden van de stad. Jaarlijks weten maar liefst zo’n acht miljoen toeristen de weg naar deze witte kerk te vinden. Hoewel de meeste mensen ook een kijkje in de Sacré-Cœur nemen is het vooral de weg er naartoe en het uitzicht vanaf de heuvel die het zo zeer de moeite waard maken. Er zijn twee manieren om bij Sacré-Cœur te komen. De meest gebruikte wijze is door de 237 treden naar boven te beklimmen. Menig toerist stopt eventjes op de trappen naar boven om eventjes van het uitzicht te genieten, dat mooier wordt naarmate je hoger komt. Eenmaal boven aangekomen geniet je van een wijds uitzicht over Parijs. jaarlijks kiezen ongeveer 2 miljoen mensen ervoor om met de kabeltrein naar boven te gaan in plaats van de klimmen. De Funiculaire de Montmartre is een automatische kabeltrein die tweeduizend bezoekers per uur kan verwerken. Op drukke dagen is er vaak een lange wachtrij.

Sacré-Cœur zelf is een felwitte kerk die eind negentiende eeuw gebouwd is ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Frans-Duitse oorlog die in 1870-1871 woedde. De kerk is van binnen rijkelijk versierd met een groot aantal beeldhouwwerken en schilderijen. Erg fraai is de halve koepel boven het altaar waarin een enorm mozaïek van Jezus Christus verwerkt is. De basiliek is iedere dag geopend vanaf 6 uur ’s morgens tot half elf ’s avonds.

Amsterdam heeft de Bijenkorf, Londen heeft Harrods en Parijs heeft Galeries Lafayette. Dit warenhuis in Parijs is ooit in 1893 als een klein warenhuis begonnen. Inmiddels is de vestiging in Parijs uitgegroeid tot een begrip in Parijs waar meer dan 75.000 merken verkocht worden op tien verdiepingen. Naast de Parijse vestiging zijn er nu meer dan zestig vestigingen binnen Frankrijk en enkele in het buitenland: o.a. in Dubai, Jakarta, Berlijn en Casablanca.

Behalve het winkelen zelf is het gebouw op zich ook al de moeite waard. Vooral als je vanuit het hart van het gebouw omhoog kijkt naar de vele goud gekleurde balkons met daarboven de fraaie glazen koepel zie je hoe indrukwekkende de flagship store van Galeries Lafayette is. Vanaf het dak heb je overigens een fraai uitzicht over de stad Parijs.

Fietsen in Parijs is veilig en vooral heel erg leuk. Samen met de gids fiets je op een rustig tempo door de stad en zie je heel veel bekende bezienswaardigheden. Zo krijg je The Iron Lady, La tour Eiffel of gewoon de Eiffeltoren zeker te zien tijdens deze tocht. De gids zal je ook meenemen naar wat onbekendere, maar minstens zo mooie, bezienswaardigheden. Met wat ‘insider tips’ van jouw eigen lokale Nederlandse gids kun je na het volgen van een van de tours in Parijs zelf de stad van de liefde verder gaan ontdekken, want dan weet je precies waar je moet zijn! Een tour geschikt voor iedereen vanaf 12 jaar! Boek hier de tour!

Goed om te weten:
– De fietstours door Parijs worden aangeboden door Baja Bikes. Dit is de nummer één aanbieder van fietstours wereldwijd.
– Mochten je plannen wijzigen? Dan mag je je reservering kosteloos annuleren of wijzigen.
– Je hoeft pas af te rekenen op het moment dat je de fietstour gaat doen.

La Grande Arche de la Fraternité is één van de meest opvallende bouwwerken van zakenwijk La Défense. Het kubusvormige gebouw heeft een open binnenkant en is door de centrale plaatsing binnen La Défense duidelijk van grote afstand zichtbaar. Grande Arche, zoals het strak vormgegeven gebouw meestal kortweg genoemd wordt, is gebouwd naar aanleiding van een ontwerpwedstrijd die door de toenmalige Franse president Mitterand uitgeschreven werd. Uiteindelijk won het ontwerp van de Deense ingenieur Erik Reitzel en architect Johan Otto von Spreckelsen. Toen Spreckelsen in 1987 kwam te overlijden nam zijn Franse collega Paul Andreu de verantwoording over de architectuur over. Twee jaar later was La Grande Arche gereed. De officiële opening vond plaats op 14 juli 1989, exact tweehonderd jaar na de bestorming van de Bastille.

Opvallend detail is dat het 110 meter hoge gebouw in dezelfde lijn staat als de Arc de Triomphe, de Obelisk van Luxor, de Arc de Triomphe du Carrousel en het Louvre. Deze lijn noemt men de Axe historique.

Ten zuiden van Centre Georges Pompidou, op Place Igor Stravinsky, is een bijzondere fontein te bewonderen: de Stravinsky-fontein. Deze fontein is vernoemd naar de Russische componist Igor Fjodorovitsj Stravinsky, die gezien wordt als een van de grootste componisten van de twintigste eeuw. De fontein is ontworpen en gemaakt door het kunstenaarskoppel Jean Tinguely en Niki de Saint Phalle. De fontein bestaat uit zestien sculpturen die het werk van de componist uit moeten beelden. De overwegend felgekleurde objecten staan in een bassin dat een oppervlakte heeft van 580 vierkante meter. De rand van het bassin is een populaire plek om te picknicken, om vrienden te ontmoeten en om eventjes een moment voor jezelf te nemen binnen de hectische stad Parijs.

Op het plein zie je aan de ene kant graffiti tegen de muren terwijl aan de andere kant drukbezochte horeca haar terrasjes heeft. Aan de zuidkant van Place Igor Stravinsky staat Église Saint-Merri, een kerk uit de zestiende eeuw.

In de Dôme des Invalides in Parijs is een bijzonder graf te vinden. Het is de graftombe van de voormalige Franse keizer Napoleon Bonaparte. Negentien jaar na zijn dood werd het stoffelijk overschot van Napoleon overgebracht van Sint-Helena naar Parijs, waar hij alsnog een staatsbegrafenis kreeg. Zijn stoffelijk overschot rust nu in een praalgraf dat in een put binnen de Dôme des Invalides geplaatst is. Je kunt de tombe zowel van bovenaf als vanaf beneden bekijken. Rondom de tombe staan twaalf sculpturen die ieder een overwinning van Napoleon voorstellen. In de Dôme des Invalides liggen nog een aantal familieleden van Napoleon en verschillende prominente Franse militairen en oorlogshelden opgebaard. Dankzij het veelvuldig aangebrachte goud is de koepel van Dôme des Invalides één van de meest opvallende elementen als je vanuit de Eiffeltoren of Tour Montparnasse uitkijkt over Parijs. Zeker bij zonnig weer springt de koepel direct in het oog.

Hôtel National des Invalides is een van oorsprong militair complex dat tussen 1671 en 1678 in opdracht van de toenmalige Franse vorst Lodewijk XIV gebouwd werd. Het was een onderkomen voor invalide oorlogsveteranen. Op zijn hoogtepunt bood Hôtel National des Invalides onderdak aan ongeveer vierduizend militairen. Tegenwoordig is het complex een belangrijke bezienswaardigheid in Parijs. Diverse musea vinden er hun onderkomen: het Musée de l’Armée, het Musée des Plans-Reliefs en het Musée de l’Ordre de la Libération. De koepelkerk “Dôme des Invalides” maakt ook deel uit van het complex. In deze kerk ligt onder andere Napoleon Bonaparte opgebaard, net als diverse andere belangrijke militaire leiders uit Frankrijk.

Als je het over Ladurée hebt, dan heb je het over een begrip in Parijs. De macarons van Ladurée zijn wereldwijd bekend en ook het gebak van Ladurée wordt als de top gezien binnen de wereld van patissiers. In Parijs zijn er in totaal zes winkels van Ladurée gevestigd en is Ladurée ook op drie plekken op luchthaven Paris Charles de Gaulle vertegenwoordigd. Per dag worden er ongeveer vijftienduizend macarons in de Parijse vestigingen van Ladurée verkocht.

Ladurée is de uitvinder van de macaron. Een macaron bestaat uit twee luchtige koekjes die door middel van een zachte vulling met elkaar verbonden worden. De basis van de macaron wordt gevormd door amandelen, suiker, poedersuiker en eiwit. Hier worden smaakstoffen en kleurstoffen aan toegevoegd. De eerste macarons werden in 1930 gemaakt door  Pierre Desfontaines , de kleinzoon van Louis-Ernest Ladurée. De macarons van Ladurée worden door velen omschreven als de beste ter wereld. Niet iedereen is het daar mee eens. Vooral het feit dat Ladurée weinig te bieden heeft op het gebied van verrassende smaken, wordt niet door iedereen gewaardeerd. Feit blijft dat Ladurée op het gebied van macarons, maar ook op het gebied van patisserie, tot de wereldtop behoort.

Aan de status en kwaliteit van Ladurée hangt wel een pittig prijskaartje. De vele fans maakt dat weinig uit. Zij gaan braaf in de rij staan om zo’n fraai doosje van Ladurée gevuld met macarons te bemachtigen.

Parijs is erg in trek voor het maken van een trouwreportage. Niet alleen mensen die in Parijs trouwen doen dit, maar ook stelletjes die hier op huwelijksreis zijn of speciaal eventjes naar Parijs reizen om hun bruidsreportage te laten maken. Parijs biedt dan ook veel prachtige locaties om schitterende foto’s te kunnen maken. Populaire spots zijn o.a. de parken en tuinen, in de buurt van de Eiffeltoren, Montmartre en de verschillende paleizen. Ook de bruggen van Parijs vormen vaak het decor van trouwfoto’s, zoals het stel op de begeleidende foto die nog gebruik maakte van de nog aanwezige liefdesslotjes op Pont des Arts.

In de historische straten van Parijs is het niet zo eenvoudig om zomaar eventjes een tankstation weg te zetten. Grote 24-uur bemande benzinestations liggen in Parijs vooral buiten het centrum. Dat zorgt ervoor dat je in het centrum van de Franse hoofdstad soms kleine benzinestations vindt, die bestaan uit één of twee pompen zonder verdere opsmuk. Zeg nou eerlijk… dit is toch veel fraaier in het Parijse straatbeeld dan grote logo’s van Texaco, Mobil of Shell?

Van alle triomfbogen ter wereld is de Arc de Triomphe in Parijs toch zeker een van de meest bekende, zo niet de meest bekende. Dit bouwwerk is één van de vele karakteristieke bouwwerken binnen de Franse hoofdstad en vormt een belangrijke bezienswaardigheid. De Arc de Triomphe staat midden op de Place Charles de Gaulle, wat een van de drukste en gevaarlijkste parkeerpleinen van Frankrijk is. Op dit plein komen maar liefst twaalf straten uit. Als je je als automobilist op dit plein begeeft heb je eigenlijk meer dan een paar ogen nodig om alles om je heen in de gaten te houden.

De Arc de Triomphe is ontworpen door Jean-François Chalgrin. De triomfboog is gebouwd ter ere van Napoleons overwinningen bij Austerlitz. De bouw nam maar liefst 30 jaar in beslag. Pas in 1836 was de bouw van het vijftig meter hoge monument klaar. Tegenwoordig is de Arc de Triomphe vaak het decor voor feesten, parades en evenementen. De Arc de Triomphe is toegankelijk voor het publiek (tegen betaling). Je bereikt de triomfboog via een ondergrondse voetgangerspassage. Probeer niet om via de weg naar het midden van het plein te lopen, want dat staat bijna gelijk aan een zelfmoordpoging. Vanaf het panoramaplatform heb je een prachtig uitzicht over Parijs. Alleen daarvoor al is een bezoek aan de Arc de Triomphe aan te raden.

In het 5e arrondisement van Parijs ligt Jardin des Plantes. Deze fraai aangelegde botanische tuin is vrij te bezoeken en behoort volgens onze bescheiden mening tot de mooiste botanische tuinen die we hebben bezocht. Dat komt vooral omdat de ruim tienduizend plantensoorten te vinden zijn in een typische Franse tuin. Vele andere botanische tuinen die je wereldwijd ziet zijn op een andere manier ingedeeld. Jardin des Plantes is door de manier waarop de tuin aangelegd is een mooie mix van Franse tuin en botanische tuin.

De oorsprong van Jardin des Plantes ligt in d zeventiende eeuw. Lodewijk XIII liet een bescheiden botanische tuin aanleggen. In latere jaren werd de tuin uitgebreid tot het huidige terrein dat nu 28 hectare beslaat. Binnen Jardin des Plantes vind je verder een dierentuin en het Muséum national d’histoire naturelle (MNHN).

Eén van de leukste plekken om ’s avonds te komen in het 20e arrondisement is Mama Shelter aan 109 Rue de Bagnolet. Mama Shelter is een van de meest hippe hotels van de stad. Dat geldt ook voor de bijbehorende bar en restaurant. Mama Shelter is een designhotel dat een creatieve samensmelting is van de ontwerper Philippe Starck en de Franse filosoof Cyril Aouizerate. Het resultaat is een plek waar iedereen zich thuis voelt: toeristen en zakenmensen, singles en stelletjes, homo’s en hetero’s, gezinnen en mensen van middelbare leeftijd. Men heeft iets weg weten te zetten waar gewoonweg zo’n positieve vibe heerst dat je zelden iemand spreekt met negatieve ervaringen met Mama Shelter. Als je op beoordelingssites zoals tripadvisor kijkt dan zijn er weleens mensen die de ligging van het hotel (het ligt buiten het centrum) of het omgevingsgeluid als negatief ervaren. Zelf hebben we niet overnacht bij Mama Shelter, dus kunnen over de kamers niet oordelen.

Wel hebben we een duidelijke mening over de brasserie-bar van Mama Shelter. We zijn hier terecht gekomen dankzij de eigenaar van het appartement dat we huurden in Parijs. We zijn hem er nog zeer dankbaar om. Want het restaurant heeft de ‘hip’-factor zonder in te boeten aan sfeer. Geen arrogante bediening of klanten, maar juist het tegenovergestelde. Daarnaast een uitstekende en betaalbare keuken, een uitgebreide cocktailkaart en altijd lekkere muziek. Nieuwe en oude muziek worden door elkaar gedraaid. Urban, jazzy, funky…. over het algemeen echt heerlijk muziek. In Mama Shelter is ook plek voor live-muziek. Dat wordt dan ook geregeld gespeeld.

Je kunt je voorstellen dat een plek in Parijs die zo’n goede reputatie opgebouwd heeft ook druk bezocht wordt. Zeker in het weekeinde is het daarom zaak om tijdig te reserveren. Grote kans dat je anders voor niets gaat.

Wil je met metro naar Mama Shelter, reis dan naar station Alexandre Dumas of Porte de Bagnolet. Het is dan nog zo’n 600 tot 800 meter lopen tot Mama Shelter.

Wil je overnachten in Mama Shelter? Bekijk de prijzen en informatie op booking.com.

Het Kasteel van Versailles is een must-see als je Parijs bezoekt. Het kasteel, dat soms weleens ten onrechte paleis genoemd wordt, ligt ongeveer vijftien tot twintig kilometer van het centrum van Parijs. Het kasteel is gebouwd in Versailles en stamt oorspronkelijk uit het begin van de zeventiende eeuw. De toenmalige Franse koning Lodewijk XIII liet hier een jachtslot wegzetten dat uitgevoerd was in rode baksteen. Lodewijk XIV, zijn zoon, heeft het slot uit laten bouwen tot een enorm kasteel. Dit is in verschillende fasen uitgevoerd. De laatste bewoner van het kasteel zelf is Lodewijk XVI geweest, die hier met zijn door het volk gehate vrouw Marie Antoinette woonde totdat het kasteel op 6 oktober 1789 door het volk bezet werd en de koninklijke familie gedwongen werd het kasteel te verlaten. Tijdens de Franse revolutie werd de inventaris van het kasteel geveild.

In de twintigste eeuw en het begin van deze eeuw is het kasteel flink gerestaureerd. Het kasteel vervult al jarenlang de rol van een museum, waarbij je een indruk krijgt van hoe men hier vroeger geleefd moet hebben en vooral ook ziet hoeveel geld er besteed moet zijn aan de bouw en onderhoud van dit immens grote verblijf. Als je het kasteel gaat bezoeken dan moet je er rekening mee houden dat het er altijd druk is. Het vooraf online kopen van toegangskaartjes voorkomt niet dat je buiten eerst een lange tot zeer lange wachtrij in moet voordat je naar binnen kunt.

In het oosten van Parijs zijn enkele pakhuizen aan de Seine omgetoverd tot een fraai nieuw geheel: Cité de la Mode et du Design. Deze mode- en designstad wordt vaak aangeduid als Les Docks. Het project is ontworpen door de architecten Jakob en MacFarlane en behoort tot de meest opvallende staaltjes van moderne architectuur binnen Parijs. Het gebouw is officieel geopend in 2010, hoewel L’Institut Français de la mode al twee jaar eerder van start is gegaan op deze plek. In Les Docks vind je winkels en ateliers die allemaal met mode en/of design te maken hebben. Binnen het bouwwerk is ruimte voor tijdelijke shows, exposities en evenementen. Het dakterras is onze persoonlijke favoriet van Les Docks. Van hier af heb je een prachtig uitzicht over de Seine en de wijk Bercy. Genietend van een heerlijk drankje in een strandstoel of een lekkere maaltijd aan tafel kun je de sfeer van de stad proeven zonder deel uit te maken van de drukte op straat. De horeca opent tegen lunchtijd haar deuren.

Rondom Rue Oberkampf is een nieuw hip stukje Parijs ontstaan. Hier zijn nieuwe cafés, restaurants en winkels neergestreken die met eten en drinken te maken hebben. Voor Parijse begrippen leuk betaalbaar. Het gebied strekt zich uit vanaf metrostation Oberkampf voorbij metrostation Parmentier. Verwacht (nog?) geen gebied met een aaneenschakeling van restaurants en bars, maar wel een gebied waarin die concentratie langzaam aan steeds groter wordt. Terrasjes zijn er sowieso vrij beperkt. De straat geeft daar beperkt de ruimte toe. Tussen de horeca zitten opvallend veel sushi-restaurants. Volgens ons zaten er tijdens ons laatste bezoek aan Oberkampf vijf sushirestaurants.

Van alle bruggen over de Seine is de Ponte Alexandre III zeker één van de meest opvallende. De jugendstil boogbrug staat in ieder geval bekend als de meest extravagante brug van Parijs. De nimfen aan de brug en de gouden mythologische figuren op vier sokkels van maar liefst 17 meter hoog zorgen ervoor dat de brug direct in het oog springt zodra je er op af loopt of rijdt. Ponte Alexandre III is een officieel erkend historisch monument. Hij werd gebouwd tussen 1896 en 1900 en verbindt drukke Champs-Élysées met Invalides.

Misschien wel het meest toeristische plein van Parijs is Place du Tertre. Dit is het drukstbezochte plein van de wijk Montmartre, gelegen op de gelijknamige heuvel. De naam Place du Tertre betekent dan ook letterlijk “Heuvelplein”. Place du Tertre ligt ten westen van de kerk Sacré Cœur.

De reden dat Place du Tertre zo goed bezocht wordt is het feit dat hier de kunstenaars zich concentreren die portretten maken, schilderijen maken van mooie plekjes in Parijs of silhouetten knippen. De vele horeca die op het plein aanwezig is heeft de ruimte voor de kunstenaars helaas een stuk beperkt. Vroeger behoorde Place du Tertre vooral toe aan de kunstenaars, tegenwoordig wordt driekwart van de ruimte ingenomen door terrassen van omringende bars/restaurants.

Wie een portret of karikatuur van zichzelf wil laten maken die kan hier alle dagen van de week terecht, mits de weersomstandigheden het toelaten uiteraard. Op Place du Tertre kan het erg druk zijn. Het is dan ook een zeer populair domein onder zakkenrollers. Wees gewaarschuwd!

Een bar/restaurant die we in Parijs zeker aan durven te raden is Unisex aan Champs-Élysées 32. Voorheen heette deze club/restaurant zoals ze zichzelf benoemen ‘Le Madrigal’. Unisex heeft een vrij gevarieerd menu, waar ook eens wat andere gerechten op staan dan de vaste prik die je op zoveel andere plekken ziet. Daarnaast heeft Unisex een vrij uitgebreide cocktailkaart waar, in tegenstelling tot veel andere plekken in Parijs, wel proefbaar alcohol in zit. Sommige cocktails zijn echte klassiekers zoals de Singapore Sling, de Mojito en de Mai Thai. Ze hebben echter ook een aantal eigen(zinnige) cocktails en variaties. Zo hebben bij er bijvoorbeeld een Ginger Tom op. Dit is een Tom Collins (gin – citroensap – suikerwater – soda) waar gember aan toegevoegd is. Unisex is niet goedkoop, maar voor Parijse begrippen ook zeker niet duur. Zeker als je naar de locatie kijkt waar ze zitten.

Een van de meest opvallende gebouwen in de wijk Bercy is het gebouw waar het ministerie van Economie, Financiën en Industrie (Ministre de l’Économie, des Finances et de l’Industrie) gevestigd is. Het langgerekte bouwwerk, dat eigenlijk een verzameling van meerdere gebouwen is, staat deels in het water. De drukke straat Quai de Bercy loopt als het waren door het gebouw heen.

Paris Gare de Lyon is één van de zeven grote treinstations in Parijs. Gare de Lyon ligt aan de oostkant van het centrum van Parijs. Hoewel Gare de Lyon met ruim tachtig miljoen passagiers per jaar tot de drie drukste stations van Parijs behoort, is het voor je gevoel veel minder hectisch in de stationshal en er omheen dan Gare du Nord. Gare de Lyon is van belang voor reizigers die naar het zuidoosten van Frankrijk reizen, inclusief de Franse Riviera. Vanaf Garde de Lyon vertrekken onder andere de TGV’s richting steden als Lyon, Marseille, Montpellier, Perpignan en Nice. Het is ook het treinstation dat je richting de wintersportgebieden brengt.

Behalve een belangrijk treinknooppunt is Gare de Lyon ook een fraai gebouw. Opvallend detail is rijkelijk versierde gevel inclusief de 64 meter toren. In Gare de Lyon zit restaurant Le Train Bleu. Het uit 1900 stammende restaurant staat bekend vanwege het prachtige jugendstil interieur en de uitstekende keuken.

In het voormalige treinstation Gare d’Orsay is sinds 1986 een van de mooiste musea van Parijs gevestigd: Musée d’Orsay. Het bijna zestigduizend vierkante meter tellende museum is gespecialiseerd in westerse kunst uit de periode 1848 tot 1914. De nadruk ligt op negentiende-eeuwse Franse kunst. Het museum heeft een indrukwekkende collectie van schilderwerken. Vooral op het gebied van impressionistische kunstwerken staat Musée d’Orsay hoog aangeschreven. Schilders waarvan schilderijen in Musée d’Orsay hangen zijn o.a. Paul Cézanne, Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Vincent van Gogh en Paul Gauguin. Van de Franse kunstenaar Auguste Rodin zijn er meerdere beeldhouwwerken te bewonderen in Musée d’Orsay.

Wat het museum, dat jaarlijks bijna vier miljoen bezoekers trekt, extra bijzonder maakt is de inrichting. De voormalige stationshal zorgt voor een zeer ruimtelijk gevoel in het centrale deel van het museum. Het grootste deel van de collectie is in de zalen aan de zijkanten te vinden.

In Parijs staat de grootste moskee van Frankrijk, die tevens één van de grootste moskeeën van Europa is. Grande Mosquée de Paris is een islamitisch gebedsgebouw die in de periode 1922-1926 gebouwd werd. De stad Parijs schonk de moskee aan de islamitische gemeenschap ter nagedachtenis van de vele moslimsoldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog gesneuveld waren. De Grande Mosquée de Paris heeft één minaret, die een hoogte heeft van 33 meter. De Grote Moskee van Parijs staat in Quartier Latin, een levendige wijk die zich verspreid over het 4e en 5e arrondisement van Parijs.

Als niet-moslim kun je de moskee ook bezoeken, echter niet op vrijdag. De openingstijden zijn van 9 tot 12 uur en van 14 tot 18 uur (in de zomer 19 uur). De moskee heeft een fraaie Spaans-Moorse architectuur met een mooi aangelegde binnentuin. Behalve gebedsruimtes zijn er binnen de moskee ook een hammam, een restaurant en een theesalon.

Hoogstwaarschijnlijk het meest bekende werk uit het Louvre is het 77 bij 30 centimeter metende schilderij La Gioconda, beter bekend onder de naam Mona Lisa. Dit kunstwerk is geschilderd door de Italiaanse meester Leonardo da Vinci. De exacte periode waarin hij aan het schilderij gewerkt heeft is niet bekend. Hij is vrijwel zeker begonnen in 1503, maar of hij tot 1506, 1507 of zelfs tot aan 1517 aan Mona Lisa gewerkt heeft is niet zeker.

Het schilderij is in verschillende opzichten uniek voor de tijd waarin het geschilderd werd. Behalve de techniek en compositie is vooral de uitstraling van het model uniek voor die tijd. De belichting en de glimlach zorgen ervoor dat Mona Lisa een ziel lijkt te hebben, als het ware tot leven lijkt te komen.

De zaal waar Mona Lisa hangt, in de Denon-vleugel, is altijd druk bezocht. Mensen verdringen elkaar bijna om een glimp op te vangen van het in formaat kleine maar in uitstraling grootse meesterwerk. Conform de tijdsgeest staat een deel van het bezoek met de rug naar Mona Lisa. Dit doen ze om zogenaamde selfies te maken, waarbij ze zichzelf op foto vastleggen met het wereldberoemde schilderij.

Een populaire liefdesbrug in Parijs is Pont des Arts. De beroemde brug in het hart van Parijs is jarenlang volgehangen met hangslotjes. Deze zogenaamde liefdesslotjes hebben er in juni 2014 voor gezorgd dat een deel van het hekwerk van de brug bezweek. Het gewicht van de metalen sloten werd de brug fataal. Sommige delen van de brug zijn daarom in eerste instantie met houten platen afgedekt. Daarna is men in september 2014 begonnen met het verwijderen van de slootjes en het plaatsen van doorzichtige panelen. De kans is groot dat op het moment dat u nu bij Pont des Arts gaat kijken een deel van de slotjes of misschien inmiddels al wel alle slotjes verwijderd zijn.

Van de negentiende-eeuwse passages die nog overgebleven zijn in Parijs is Galerie Vivienne toch wel de mooiste. De passage stamt uit 1823. De overdekte winkelstraat heeft de sfeer uit vervlogen tijden weten te bewaren terwijl de wereld er omheen steeds meer een ander gezicht begon te krijgen. In de loop der jaren begon Galerie Vivienne langzaam aan te vervallen. Een grootschalige restauratie in de jaren zestig van de vorige eeuw heeft ervoor gezorgd dat Galerie Vivienne hopelijk voor lange tijd bewaard zal blijven. Galerie Vivienne is een rijkelijk gedecoreerde passage die vooral in een neoclassicistische stijl ingericht is. De vloer is fraai ingelegd met mozaïek en de bogen, koepels en het glazen dak zorgen voor een warme uitstraling.

Het winkelaanbod is zeker de moeite waard. Zo hebben Jean Paul Gaultier en Yuki Torii winkels in Galerie Vivienne. Op de hoek waar twee gangen van de passage samenkomen is een boekenwinkel gevestigd waar je antieke boeken kunt kopen. Met A Priori Thé heeft Galerie Vivienne één van de beste theesalons van Parijs in huis.

Île de la Cité is een natuurlijk eiland in de Seine. Het is één van de twee overgebleven natuurlijke eilanden in Parijs, samen met Île Saint-Louis. Île de la Cité is het officiële centrum van Parijs. Dit is de plek waar de miljoenenstad ooit ontstaan is in de Middeleeuwen. Île de la Cité vormt daarom een belangrijke toeristische wijk binnen Parijs. Uit de middeleeuwen zijn er nog maar drie gebouwen over: kathedraal Notre Dame de Paris (1163-1345), La Conciergerie (13e eeuw) en Saint-Chapelle (1243-1248). De overige bebouwing is in latere tijdperken gebouwd (vooral de 18e en 19e eeuw). Île de la Cité was overigens al veel eerder bewoond. Aangenomen wordt dat in het jaar 52 voor Christus, toen Vercingetorix overhoop lag met de Romeinse leider Julias Ceasar, Île de la Cité bewoond was door een Gallische stam: de Parisii.

Naar onze mening één van de mooiste pleinen van Parijs is Place Vendôme. Dit plein ligt in het 1e arrondisement en is gecreëerd in 1699. Place Vendôme heeft een lengte van 213 meter en een breedte van 124 meter. De strenge regels die golden voor het bouwen rondom het plein hebben ertoe geleid dat er een fraaie eenheid is ontstaan. In de omringende panden zitten grote namen zoals Dior, Rolex, Cartier, Chanel en Boucheron gevestigd. Ook staat hier het prestigieuze Hôtel Ritz. Dit hotel staat helaas ook in de geschiedenisboeken als de plek waarvandaan Diana Spencer (lady Di, de voormalige prinses van het Verenigd Koninkrijk) en Dodi Al-Fayed vertrokken voordat ze de dood vonden tijdens een tragisch ongeval in Parijs. Centraal op Place Vendôme sta Colonne Vendôme. Deze triomfzuil is in 1810 in opdracht van napoleon Bonaparte weggezet op Place Vendôme.

In de wijk Montmartre staat een winkel die voor parfumliefhebbers en vooral de verzamelaars van parfumflesjes een plek is die je moet bezoeken. De winkel heet Belle de Jour. Deze winkel is gespecialiseerd in de verkoop van parfumflacons. In de sfeervolle winkel kun je snuffelen tussen een prachtige collectie van antieke, vintage en nieuwe parfumflacons.

Zeker de moeite waard is hun eigen collectie aan parfumverstuivers. Al voor enkele tientjes koop je een prachtige parfumverstuiver, naar wens klassiek als modern. Belle de Jour is gevestigd aan 7, Rue de Tardieu in Parijs. Wie niet helemaal naar Parijs wil reizen die kan de parfumflacons en verstuivers ook via internet kopen. Hun websiteadres is www.belle-de-jour.fr/en.

In het oosten van Parijs ligt de grootste begraafplaats van de stad: Cimetière du Père-Lachaise. Deze begraafplaats stamt uit 1804 en heeft een oppervlakte van 44 hectare. In totaal liggen hier de stoffelijke resten van meer dan een miljoen mensen begraven. In de voorsteden zijn inmiddels wel grotere begraafplaatsen ontstaan. Op Cimetière du Père-Lachaise zijn veel prachtige beeldhouwwerken te zien. De graven en tombes variëren van simpel en strak tot groot en grotesk. Wie besluit een wandeling te maken over de begraafplaats die kan behalve de indrukwekkende grafkunst ook de graven van bekende mensen bekijken. Op de kaart bij de ingang staat aangegeven waar de beroemdheden begraven liggen. Zo kun je hier onder andere de graven van Karel Appel, Oscar Wilde, Simone Signoret, Jim Morison, Edith Piaf en Frederic Chopin vinden.

Er worden nog steeds mensen begraven op Cimetière du Père-Lachaise. Tegenwoordig moet je wel aan de voorwaarde voldoen dat je gestorven bent in Parijs of dat je er gewoond hebt. En zelfs dan is er nog een lange wachtlijst.

Cimetière du Père-Lachaise is alle dagen vrij te bezoeken tussen 08:30 en 18 uur. Op zondag opent het kerkhof pas om 9 uur. ’s morgens haar poorten. In de periode november tot en met maart sluit het kerkhof al om 17 uur in plaats van 18 uur.

Dankzij de vrij grote concentratie Parijse inwoners met een Marokkaanse achtergrond is Parijs een uitstekende stad om couscous, tajine of andere Marokkaanse heerlijkheden te eten. Plekken waar je dat als toerist prima kunt doen is rondom de Grande Mosquée de Paris en ten westen van de vlooienmarkt van Saint-Ouen. Deze laatste optie hebben we zelf gedaan nadat we twee uurtjes over de vlooienmarkt hebben gewandeld.

In Parijs staat het grootste operagebouw ter wereld: Opéra Garnier. De bouw van Palais Garnier, zoals het gebouw ook wel genoemd wordt, startte in 1861. Pas in januari 1875 vond de officiële opening plaats. Opéra Garnier heeft een oppervlakte van ruim 11.000 vierkante meter. Er is plaats voor ruim 2100 toeschouwers en op het podium is plek voor maximaal 450 artiesten. De bekende roman (en later film / toneelstuk / musical) “Het spook van de opera” speelt zich af in Opéra Garnier. Wie het prachtige operagebouw wil bezoeken die kan dat dagelijks tussen 10 en 17 uur doen. Tussen half juli en eind augustus zijn de deuren tot 18 uur geopend. Op dagen met middagvoorstellingen zijn de toegangsuren van 10 tot 13 uur. Op sommige feestdagen en tijdens speciale manifestaties is Opéra Garnier niet te bezoeken.

In Parijs zijn er een aantal plekken met een mooi uitzicht, zoals Tour Montparnasse, Arc de Triomphe en natuurlijk de Eiffeltoren. Een plek in het hart van Parijs waar je gratis kunt genieten van een fraai uitzicht over Parijs is het dakterras van warenhuis Galeries Lafayette. Deze vind je op de zevende verdieping van het hoofdgebouw en is zowel per trap als per roltrap bereikbaar. Het uitzicht over Parijs is verrassend mooi, want per slot van rekening sta je pas op de zevende verdieping van een gebouw. Dit is echter hoog genoeg om een weids uitzicht over de stad te hebben. Om het allemaal nog wat te veraangenamen staan er stoelen en banken opgesteld op het dakterras.

L’église Sainte-Marie-Madeleine is een van de bekendste kerken van Parijs. La Madeleine, zoals de kerk meestal kortweg genoemd wordt, was eigenlijk bedoeld als tempel ter ere van de soldaten van de toenmalige keizer Napoleon. Het gebouw is pas na de val van Napoleon afgemaakt en kreeg een andere bestemming: het werd een katholieke kerk. La Madeleine kreeg een opvallend uiterlijk: van buitenaf ziet de kerk er uit als een Griekse tempel. In totaal staan er 52 Corinthische zuilen om de kerk, die ieder twintig meter hoog zijn.

La Madeleine is gratis te bezoeken. Wie de kerk binnenloopt zal opvallen dat er weinig natuurlijk licht naar binnen komt. De zijkanten van de kerk hebben geen ramen en in het dak zijn slechts enkele kleine lichtkoepels geplaatst. Hierdoor krijgt La Madeleine een vrij intieme sfeer, waarbij de aanwezige decoraties door het aanwezige kunstlicht fraai belicht worden. Vanaf de entree van de kerk heb je een fraai uitzicht op Rue Royale en de daarachter gelegen Place de la Concorde.

Parijs is een wereldstad met het bijbehorende verkeer. Vooral tijdens de spitsuren kan het verkeer op de belangrijkste verkeersaders zeer druk en chaotisch zijn. Vooral de Boulevard Périphérique, de belangrijkste ringweg van Parijs, is berucht om de drukte en de vele ongelukken die er gebeuren. Het soms zeer pittige rijgedrag van de lokale bevolking zorgt ervoor dat je als toerist soms met hachelijke verkeerssituaties te maken kunt krijgen. Wie slim is gebruikt de auto alleen maar om naar Parijs te reizen en zet hem dan vervolgens in een bewaakte parkeergarage. Op straat kan je auto het slachtoffer worden van inbraak, vandalisme of parkeerschade. Parkeren in Parijs is niet goedkoop. Ook is het niet overal mogelijk om goede parkeerplek te vinden. Kijk vooraf goed bij de omschrijving van je accommodatie of parkeren mogelijk is. Bij twijfel neem je gewoon even contact op voordat je boekt.

Le Village Royal is een binnenplaats in Parijs waar exclusieve winkels en horeca gevestigd zijn. Je bereikt Le Village Royal via Rue Royale. De ingang is de vinden aan Rue Royale 22. Ook is er een toegang tussen Place de la Madeleine en Faubourg Saint-Honoré. Op de binnenplaats heerst altijd een aangename rust. De mensen die hier komen, komen meestal doelbewust Le Village Royal opgelopen. Populair is overigens eetcafé Le Village, dat centraal binnen het gebied gelegen is. De menukaart is klein maar verrassend. Vrijwel zonder uitzondering zijn de klanten lovend over het eten. Over de bediening en de prijzen is men soms wat minder tevreden. Veel bezoekers zien Le Village als een welkome oase van rust binnen het verder zo hectische Parijs.

Place de la Concorde is het grootste en en één van de belangrijkste publieke pleinen van Parijs. Het achthoekige plein heeft een maximale lengte van 359 meter en een maximale breedte van 212 meter. Het plein is in halverwege de achttiende eeuw door de Franse architect Ange-Jacques Gabriel ontworpen en was in 1772 klaar. Toen heette het plein nog Place Louis XV, naar de toenmalige koning Lodewijk XV. Tijdens de Franse revolutie werd het standbeeld van de Franse vorst vernield en werd het plein omgedoopt in Place de la Révolution. Enige tijd is dit een zeer bloedig plein geweest. Er werd een guillotine geplaatst die meer dan duizend onthoofdingen opgeleverd heeft. Hier werden onder andere koning Lodewijk XVI en zijn vrouw Marie Antoinette geëxecuteerd. Ook de revolutionaire leiders Maximilien de Robespierre en George Danton vonden hier uiteindelijk de dood. In 1795, na de Franse revolutie, kreeg het plein de naam Place de la Concorde. Tussen 1814 en 1830 heeft het plein nog Place Louis XV en vervolgens Place Louis XVI geheten, voordat de naam Place de la Concorde weer terugkwam in 1830.

Centraal op het plein staat een obelisk die afkomstig is uit het Egyptische Luxor. Tevens staan er twee grote fonteinen die in de negentiende eeuw geplaatst zijn. Place de la Concorde is het begin van de Champs-Élysées. Op de nationale feestdag (14 juli) vertrekt vanaf het plein de parade die op de Avenue des Champs-Élysées gehouden wordt.

Een lekkere lokale lekkernij die de honger prima stilt is de crêpe. Een crêpe is een dunne pannenkoek. Wat betreft dikte lijkt hij meer op een flensje dan op een Nederlandse pannenkoek. De grootte is wel vergelijkbaar met een pannenkoek. Je vind in Parijs diverse stalletjes waar je een vers gebakken crêpe kunt bestellen. Je hebt ook een aantal crêperies in Parijs. Dit zijn restaurants die zich gespecialiseerd hebben in crêpe. De crêpe kun je in allerlei varianten eten. Je hebt zoete crêpes, bijvoorbeeld met suiker of Nutella, maar je hebt ook hartige crêpes die daardoor net wat meer vullen. Een crêpe is snel gebakken en dus eigenlijk een typische vorm van fastfood in Parijs. Voor hongerige toeristen is het in ieder geval een snelle en goedkope manier om de trek te stillen.

Aan de Champs-Élysées is een overdekt winkelcentrum te vinden onder de naam Arcades des Champs-Élysées. In de overdekte passage zit een veertigtal winkels en een horecagelegenheid in de vorm van een Starbucks. Hoe oud de arcade exact is, is niet bekend. Op internet wordt begin twintigste eeuw geroepen, maar ook hebben we de negentiende eeuw voorbij zien komen. Verwacht in Arcades des Champs-Élysées geen verzameling van grote namen, maar vooral wat lokale winkels.

De hoogte van Arc de Triomphe (vijftig meter) zorgt ervoor dat je een prachtig uitzicht hebt vanaf de bovenkant van de triomfboog. Tegen betaling kun je naar boven. Er is een lift maar die is expliciet bedoeld voor invaliden. Voor andere bezoekers betekent het trappen lopen. Je gaat via een wenteltrap omhoog. Ze zijn zo slim geweest om één wenteltrap te gebruiken voor de mensen die naar boven lopen en een andere wenteltrap voor de mensen die naar beneden aan het lopen zijn. Zodra je de wenteltrap opgelopen bent kom je in een expositieruimte terecht. Daarna is het nog twee rechte trappen omhoog voordat je van het uitzicht kunt gaan genieten. Wie na één uur ’s middags gaat die kan zonder tegenlicht een groot aantal bezienswaardigheden van Parijs zien liggen vanaf het terras. Zo kijk je uit over de Champs-Élysées, kun je in de verte de Sacre Coeur gemakkelijk herkennen en zie je natuurlijk ook de Eiffeltoren staan. Als je richting deze grote metalen toren kijkt heb je nog wel wat tegenlicht.

De Champs-Élysées (voluit: Avenue des Champs-Élysées) is de bekendste en belangrijkste boulevard van Parijs. De prachtige straat heeft een lengte van 1910 meter en een breedte van maar liefst 70 meter. De Champs-Élysées ligt op de zogenaamde Axe Historique: een rechte lijn door Parijs waaraan diverse belangrijke straten, bezienswaardigheden en pleinen liggen. De Champs-Élysées ligt tussen twee pleinen in: de Place de la Concorde en de Place Charles de Gaulle, waar de Arc de Triomphe staat.

De Champs-Élysées bestaat eigenlijk uit twee delen. Het oostelijke deel is vooral groen, het westelijke deel is een belangrijke winkelstraat en behoort tot de drukste gebieden van Parijs. De winkelruimtes hebben hier een enorm hoge prijs per vierkante meter, waardoor je hier vooral grote merken ziet. Tussen de winkels door vind je wat horeca, meestal met een buitenterras. een beroemde brasserie aan de Champs-Élysées is Café Fouguet’s. Kijk wel eerst eventjes op de menukaart of de prijzen bij je bestedingspatroon passen.

De Champs-Élysées is op 14 juli (Quatorze Juillet) het decor van een grote militaire parade die door de boulevard trekt onder jet toeziend oog van de Franse president. Ongeveer twee weken later vind de finish van de bekende wielerronde ‘Tour de France’ plaats op de Champs-Élysées. Tijdens de kerstperiode is de Champs-Élysées feestelijk verlicht. Deze sfeerverlichting wordt eind november aangebracht.

De wijk Montmartre is vernoemd naar de gelijknamige heuvel in het 18e arrondissement. Montmartre is ooit ontstaan als dorp waar men in vergelijking tot het door Napoleon met strenge hand geregeerde Parijs een stuk vrijer met de regels omging. Montmartre stond daarom al snel bekend als een plek waar je terecht kon voor drank, vrouwen en ander vertier. Het losse karakter van de wijk en de relatief lage huurprijzen zorgden ervoor dat kunstenaars zich steeds meer in Montmartre begonnen te vestigen. Picasso, Matise en Renoir leven inmiddels niet meer, maar de titel van kunstenaarswijk kleeft nog steeds aan Montmartre, vooral op en rondom de Place du Tertre. Behalve schilders en horeca zie je nog veel straatartiesten in de wijk Montmartre. Ook het cabaret en ander erotisch vertier is overigens nog steeds in Montmartre geconcentreerd.

Bovenop de heuvel staat de Sacré-Cœur. Deze basiliek is druk bezocht. Niet alleen vanwege religieuze overwegingen, maar vooral vanwege het fantastische uitzicht dat je van hieraf over Parijs hebt.

Een beroemd café/restaurant in Parijs is de aan de Champs-Élysées gelegen Café Fouquet’s. Mensen die weleens in Cannes of Toulouse geweest zijn zullen de naam mogelijk ook wel kennen. In die twee steden is ook een vestiging van Café Fouquet’s te vinden. Aan de Champs-Élysées in Parijs zit het origineel. Le Café Fouquet’s opende haar deuren in Parijs voor het eerst in het jaar 1899. Honderd jaar later, in 1999, heeft de zaak een grondige renovatie ondergaan. Café Fouquet’s is vooral bekend vanwege de Franse filmindustrie. Ieder jaar wordt hier een lunch gehouden ter ere van de Franse nationale filmprijs César. In 2007 was Café Fouquet’s ook volop in  het nieuws omdat de toenmalige president Nicolas Sarkozy hier zijn overwinningsfeest hield toen hij tot president van Frankrijk gekozen werd. De status van Café Fouquet’s zorgt er wel voor dat er een stevig prijskaartje hangt aan een lunch, diner of een drankje bij het bekende etablissement. Zo kost een gemiddeld voorgerecht of en lunch je rond de dertig euro (exclusief drank).

Place de la République is een groot plein in de gelijknamige wijk La Republique, in het noordwesten van Parijs. Vroeger heeft hier een stadspoort gestaan. Deze Porte du Temple is inmiddels verdwenen en het nieuwe Rublieksplein verrees halverwege de negentiende eeuw. Aan de Place de la République liggen geen belangrijke bezienswaardigheden, waardoor je het plein amper in reisgidsen over Parijs tegen zult komen. Jammer, want juist omdat dit plein minder toeristisch is en er vrij veel Parijzenaars komen, is het des te interessanter. Hier is sprake van een stadsplein waar het normale stadse leven te spotten is. Winkelende dames, studenten die op de ‘happy hours’ afkomen die je in de horeca hier zeker tegenkomt en skateboardende jeugd aan het begin van de avond. Dit is een plein waar altijd leven is. Centraal op de Place de la République staat het Monument voor de Republiek.

In het voormalige Hôtel Biron is Musée Rodin gevestigd. Dit museum laat het werk van de Franse kunstenaar Auguste Rodin zien, die zelf van 1908 tot 1917 in Hôtel Biron gewoond heeft. Rodin was een impressionistische beeldhouwer. Daarnaast heeft hij wat schilderijen gemaakt. Beroemde beeldhouwwerken van Rodin zijn ‘De Kus’ en ‘De Denker’. Beide werken zijn te bewonderen in het museum en de bijbehorende beeldentuin. Als zijn meesterwerk wordt het beeld Balzac gezien, dat een eerbetoon is aan de romanschrijver Honoré de Balzac.

Van alle musea in Parijs behoort Musée Rodin toch zeker wel tot de musea die je bezocht moet hebben. De typische stijl van Rodin, waarbij de beeldhouwwerken vooral in de natuur tot leven lijken te komen, is dermate indrukwekkend dat zelfs mensen die niet direct iets hebben met beeldhouwkunst toch geraakt zullen zijn door de beelden die Rodin heeft gemaakt.

Wie Musée Rodin bezoekt die moet er rekening mee houden dat de meeste beelden in de tuin te bewonderen zijn. Bij slecht weer kun je daar dan beter op gekleed zijn. Wie gratis het Musée Rodin wil bezoeken die kan dat op de eerste zondag van de maand doen. Het is dan wel aanzienlijk drukker.

Dat Europa steeds meer te maken krijgt met Aziatische toeristen is ook in Parijs goed zichtbaar. Bussen vol toeristen die afkomstig zijn uit o.a. China, Japan en Zuid-Korea rijden door Parijs om de hoogtepunten van de stad in vrij snel tempo af te werken. Opvallend is dat je de Aziatische toeristen hoofdzakelijk gegroepeerd ziet, waardoor je op de wat minder toeristische plekken juist relatief weinig Aziatische toeristen ziet.

De opkomst van deze markt heeft voor Nederlandse en Belgische toeristen twee nadelen: de prijzen blijven in Parijs op een relatief hoog niveau liggen. Je merkt vooral dat de bezettingsgraad van de hotels alleen maar toe lijkt te nemen, waardoor de prijs-kwaliteitverhouding van een overnachting soms compleet zoek is. Een ander nadeel van de Aziatische toeristen is het feit dat ze vooral in groepen bewegen. Hierdoor is het op sommige toeristische plekken soms wat lastiger om goede foto’s te maken zonder dat er grote groepen Aziaten op de foto staan.

Een deel van de toeristen die Parijs bezoekt is al blij als ze de enorme toren in het echt aanschouwen. Een redelijk groot deel van de bezoekers wil echter ook de Eiffeltoren in. En laat die mensen nou eens geluk hebben, want dat kan! Je kunt vooraf kaarten reserveren maar je kunt ook ter plaatse kaartjes kopen. Als je helemaal tot de top wilt gaan dan mag je toch wel zo’n 2 tot soms zelfs 3 uur incalculeren. Eerst moet je in de rij om tickets te kunnen kopen, dan moet je in de rij om de eerste lift in te kunnen en vervolgens moet je op de tweede verdieping hoogstwaarschijnlijk ook weer in de rij om de volgende lift te nemen die je tot de top brengt. Op rustige dagen (slecht weer) zal de wachttijd minder zijn, maar zeker in de periode april tot en met oktober en mooi weer kunnen de wachttijden aardig oplopen.

De messenslijpers zijn nog niet uit het straatbeeld van Parijs verdwenen. Recent werd onze aandacht nog getrokken door de bel van een messenslijper die zijn rondje maakte op Quai de Montebello. Wij waren op Pont de l’Archevêché de beroemde liefdesslotjes aan het fotograferen, toen we de lokroep van de messenslijper hoorden. Enkele minuten later legden we de messenslijper uit Parijs op de gevoelige plaat vast, alsof het een bijna uitgestorven bedreigde diersoort betrof.

Het stadhuis van Parijs wordt in het Frans Hôtel de Ville genoemd. Het is dus geen hotel, maar de plek van waaruit de stad bestuurd wordt. Dat gebeurt al sinds 1357 vanaf deze plek in Parijs. Het huidige gebouw is een reconstructie van het stadhuis dat tussen 1533 en 1628 gebouwd werd. Tijdens de Commune van Parijs is Hôtel de Ville vrijwel geheel door brand verwoest. Deze brand werd aangestoken door de revolutionairen. Tussen 1873 en 1892 werd het gebouw hersteld, waarbij men getracht heeft de originele façade uit de zestiende eeuw weer terug te brengen. Dat is uitstekend gelukt. In Hôtel de Ville worden tijdelijke tentoonstellingen gehouden die gratis te bezoeken zijn. Je kunt Hôtel de Ville dagelijks bezoeken, met uitzondering van zondagen en feestdagen.

Op het moment dat je Parijs gaat verkennen kun je eigenlijk bijna niet zonder een goede plattegrond van de stad. Bij veel reisgidsen zit een plattegrond van Parijs inbegrepen en vaak staan er ook kaartjes bij de verschillende bezienswaardigheden die erin vermeld staan. Bij de toerismekantoren van Parijs kun je ook een gratis stadsplattegrond halen en ook veel hotels in Parijs bieden gratis kaarten van Parijs aan. Kun je meteen vragen of ze willen markeren waar jiu hotel zich bevindt. Een handige gratis kaart is die van L’Open Tour. Hierop staan de busroutes van deze hop-on-hop-off bussen aangegeven, maar ook een groot aantal bezienswaardigheden. Het is geen goede wandelkaart, maar wel een handige gratis overzichtskaart zodat je grofweg kunt plannen hoe je zo efficiënt mogelijk de bezienswaardigheden opzoekt.

Boulevard Saint-Germain is een 3,5 kilometer lange boulevard die in het centrum van Parijs, ten zuiden van de Seine ligt. Wie Boulevard Saint-Germain vergelijkt met andere boulevards in Parijs die zal ongetwijfeld op moeten vallen dat deze belangrijke straat misschien wel één van de meest Franse straten in het centrum is. Hier vind je nog lokale winkels en horecagelegenheden, terwijl in veel andere belangrijke straten het vooral ketens zijn die de commerciële ruimtes bezetten. Wie Parijs wil ontdekken die moet daarom vooral Boulevard Saint-Germain niet overslaan. Dit is ook een uitstekende plek om ’s morgens aan een van de typische ronde tafeltjes een simpel Frans ontbijt te nuttigen: koffie met een chocoladebroodje of croissant.

Op Île de la Cité staat het Paleis van Justitie. Het Palais de Justice gaat schuil achter een indrukwekkend hekwerk met fraaie goudkleurige decoraties. In het gebouw zetelt het Franse Hof van Cassatie. Toeristen komen vooral af op een kapel die inmiddels omringd is door het Palais de Justice: de dertiende eeuwse Sainte-Chapelle. De gotische kapel is één van de oudste nog bestaande bouwwerken in Parijs. De kapel is gebouwd tussen 1243 en 1248 en was oorspronkelijk de hofkapel van het koninklijk paleis van Lodewijk IX. Van het kasteel zelf is niets meer over.

Eeuwenlang was de centrale markt van Parijs gevestigd in het centrum van Parijs. Les Halles, zoals deze markt heette, was een groots complex van markthallen waar in de middeleeuwen vrijwel van alles verhandeld werd. Rond het jaar 1500 verschoof de handel vooral in de richting van voedingsmiddelen. Vorige eeuw moest men besluiten om de markthallen af te breken. De economische situatie, de concurrentiepositie van deze markt, de logistieke problemen en de conditie van de hallen waren de factoren die ervoor zorgden dat sluiting de beste optie waren. Zo geschiedde in 1971 en vervolgens bleef er een gat over die op veel kritiek stuitte.

In de jaren zeventig werd het terrein omgebouwd tot een grotendeels ondergronds winkelcentrum. Het foeilelijke design heeft nooit op veel steun mogen reken en in de loop der jaren verpauperde de buurt. Leegstand trof Forum des Halles dermate hard dat een flinke koerswijziging noodzakelijk werd. In 2002 kondigde de toenmalige Parijse burgemeester Bertrand Delanoë een grootscheepse aanpak van Forum des Halles aan. Hij schreef een ontwerpwedstrijd uit om Les Halles een nieuwe gedaante te geven. Het nieuwe Forum des Halles wordt op het moment we dit schrijven aangelegd. Bij herinrichting en nieuwbouw hoort ook de aanpak van het ondergronds treinknooppunt en de aanleg van een nieuw park.

Treinstation Paris Nord, beter bekend onder de naam Gare du Nord, is het drukste station van de zeven kopstations die Parijs telt. Het is zelfs veruit het drukste station van Europa en wereldwijd gezien moet Gare de Nord het onderspit delven tegen Japanse treinstations zoals Shinjuku Station in Tokio. Gare du Nord is goed voor een kleine tweehonderd miljoen passagiers per jaar. Dat is duidelijk merkbaar aan de drukte voor het station (krioelende taxi’s op straat) en vooral de drukte in de stationshal vlak voor de sporen. Het is een mierennest waar je met kleine kinderen zeker goed op moet passen dat je ze niet kwijtraakt in de chaos. Op Gare du Nord komen de internationale treinen uit Brussel en Amsterdam (Thalys), Londen (Eurostar) en Keulen aan.

Als je naar het uiterlijk kijkt is de uit de negentiende eeuw stammende façade het fraaiste element van het stationsgebouw. Van de stationshal of de overkapping van de perrons hebben ze naar onze mening weinig bijzondere gemaakt. Er zijn dan zeker fraaiere treinstations in Europa te vinden zoals het Centraal Station van Milaan, Antwerpen Centraal, de moderne Hauptbahnhof van Berlijn of moderne stations zoals die van het Belgische Luik.

Ooit was Palais-Royal een koninkrijk paleis in Parijs. Tegenwoordig is het een overheidsgebouw waarin het Franse Ministerie van Cultuur, de Franse Raad van State en de Grondwettelijke Raad gezeteld zijn. Het voormalige paleis staat aan Rue Saint-Honoré en heeft een prachtige symmetrische entree. De basis voor het gebouw is gelegd in de zeventiende eeuw. Kardinaal de Richelieu liet het paleis bouwen tussen 1633 en 1639. Toen de kardinaal in 1942 stierf liet hij het na aan de toenmalige koning Lodewijk XIII, die een jaar later ook stierf. Anna van Oostenrijk betrok het huis toen met haar zonen. Toen Napoleon aan de macht kwam werd het paleis vooral een kantoorgebouw. Na een grondige restauratie in 1876 kreeg het pand voorgoed de status van overheidsgebouw. Het Palais-Royal is niet toegankelijk voor het publiek. Wel kunnen de tuin en het binnenplein bezocht worden.

De meest gebruikte wandelroute naar de heuvel Montmartre met daarop de Sacré-Cœur is de Rue de Steinkerque. Deze licht hellende straat loopt van Boulevard de Rochechourt naar het Square Louise Michel. Dat het een straat is waar bijna alleen maar toeristen komen is te zien aan het winkelaanbod. Het is bijna een aaneenschakeling van souvenirwinkels waar je vooral goedkope meuk kunt kopen tegen prijzen die hoogstwaarschijnlijk nog steeds een veelvoud zijn van de productiekosten. Vroeger zagen we hier ook nog weleens oplichters die toeristen door middel van het spel ‘balletje-balletje’ geld afhandig wilden maken. De sterk verhoogde politieconcentratie heeft hier waarschijnlijk een einde aan gemaakt. We hebben dit soort gasten tijdens ons laatste bezoek aan Parijs niet meer gezien.

Place de la Bastille is een plein dat aangelegd is op de plek waar vroeger de Bastille Saint-Antoine stond. Deze voormalige burcht-gevangenis werd op 14 juli 1789 bestormd, wat het begin van de Franse Revolutie betekende. Deze gebeurtenis heeft er ook voor gezorgd dat 14 juli (quatorze juillet) sinds 1880 een Franse nationale feestdag is. De Bastille is vlak na de bestorming gesloopt. De Bastille is overigens niet helemaal verdwenen. In het ondergrondse metrostation zijn nog restanten van de voormalige burcht te zien. Op de Place de la Bastille kun je de contouren van het voormalige gebouw nog zien door afwijkende kleuren in de bestrating.

Centraal op Place de la Bastille staat de Colonne de Juillet. Het is een gedenkteken voor de Parijse Julirevolutie in 1830 en de de Februarirevolutie in 1848. Place de la Bastille zelf is gelegen in het belangrijkste uitgaansgebied van Parijs. Rondom Place de la Bastille liggen diverse straten met restaurants, bars en clubs. De Bastillewijk is nog steeds één van de meest gewilde uitgaansgebieden van Parijs. Zo staat Rue de Lappe bekend als dé restaurantsstraat van Parijs. Het hippe publiek trekt tegenwoordig steeds meer naar andere straten en gebieden, zoals Rue Oberkampf.